Inspiracją dla powstania cyklu była dziecięca książeczka z motylami należąca do mojej córki. Pierwszym motylem, który skomponowałem był „Paź królowej”. Poetyka tej nazwy nieustannie mnie zachwyca i zachęca do roztkliwiania się nad urodą języka polskiego niemal za każdym razem, kiedy wykonujemy ten utwór. Nie w każdym języku ten konkretny motyl nazywa się równie pięknie, z reguły w językach obcych dominują bardziej techniczne, zwyczajne nazwy. Lubię myśleć o poszczególnych częściach tego cyklu również, jak 
o rodzaju artystycznego ukłonu w kierunku ludzi, którzy tak pięknie nazwali te stworzenia po polsku.

„Atlas motyli” to cykl utworów na kwartet smyczkowy. Głównymi elementami łączącymi poszczególne „motyle” w jedną spójną całość są dwa fundamentalne założenia kompozytorskie. Pierwsze z nich polega na wykorzystaniu motoryki jako podstawowego środka wyrazu. W efekcie wszystkie cztery części są do siebie podobne, nie kontrastują 
ze sobą, każda jest żwawa i witalna. Drugie założenie zakłada zestawienie ze sobą klasycznej harmonii dur-moll ze strukturami powstałymi z użyciem skal
symetrycznych, głównie całotonowej i chromatycznej. Na styku tych dwóch porządków harmonicznych powstaje charakterystyczne dla całego cyklu brzmienie. „Atlas motyli” nie jest zamknięty, niewykluczone, że powstaną kolejne utwory na kwartet smyczkowy, które spełnią wyżej opisane założenia.

Obrazki z Warszawy to ośmioczęściowy kwartet smyczkowy, który ukazuje w muzyce niezwykłą historię Warszawy. Każda część skomponowana jest w taki sposób, aby oddać unikalne wydarzenia i emocje, które towarzyszyły miastu na przestrzeni wieków. Bardzo łagodne i delikatne rozpoczęcie części I – „Foundation” (Początki) – symbolizuje narodziny miasta i jego pierwotną urodę. Stopniowo jednak narasta niepokój, odzwierciedlający trudności, z jakimi Warszawa musiała się mierzyć. „Tears” (Łzy) – to część pełna smutku i żaru. Muzyka wyraża głęboki ból, jaki towarzyszył okresom rozbiorów Polski i utraty niepodległości. „Battle” (Bitwa) – rozpoczyna się potężnym wejściem, to historia Bitwy Warszawskiej. Armię Czerwoną symbolizują liczne nawiązania do rosyjskich kompozytorów. Część kończy się stałym dźwiękiem A w wiolonczeli – to spokój po burzy. „In Between” (Między wojnami) to groteskowe piękno, które odzwierciedla burzliwe lata międzywojenne, pełne sprzeczności i trudnych wyborów. „Uprising” (Powstanie) to bardzo szorstka część, która opowiada 
o Powstaniu Warszawskim i determinacji mieszkańców miasta w przeciwstawieniu się okupantom. Dźwięki bomb i bombowców przewijają się przez całą część. „Death” (Śmierć) – to opis niesamowitej straty, jaką poniosło miasto w powstaniu, wielki smutek i żal. Ostatni akord symbolizuje jednak pewną nadzieję. „Crush” (Zagłada i odrodzenie) jest opowieścią o odrodzeniu, ale przede wszystkim o trudnych relacjach między narodami. Piękno i pasja przeplata się w niej 
z goryczą. Część końcowa „Present” (Warszawa dziś) opowiada o latach po 1989 roku do teraźniejszości: radość i wolność.

Punktem wyjściowym do napisania kwartetu było słynne „Bolero” Ravela. Zastosowałem tu nawiązania do melodyczno-rytmicznej struktury Bolera, które wraz z trwaniem utworu przybiera nieco bardziej mroczny i dysonansowy charakter względem oryginału. Druga część: „Air” przynosi odprężenie i odpoczynek od jednostajnej motoryki pierwszej części. Dominująca tu liryczna kantylena, pełniącą rolę swoistego krótkiego zawieszenia, przechodzi w dynamiczne i pełne nieoczekiwanych zwrotów
„Finale”. W swym charakterze część ta jest bliska duchowi free-jazzowego grania, a swobodna i momentami kolektywna improwizacja jest tu bardzo ważnym czynnikiem formotwórczym.